Zwijnen, zapmomenten en Wolf
Maandagochtend. Ik zit in de auto en luister naar het Radio 1 Journaal. Een bericht over zwijnen die voor overlast zorgen op de A28. Ze steken de snelweg over, wat leidt tot steeds meer aanrijdingen. Er is een Veluwse burgemeester aan de lijn, die over dit probleem iets gaat zeggen. Dan komt de eerste vraag van de presentator: eh… burgemeester, wat eet u met kerst?
Mijn eerste zapmoment van de week. Sinds kort is Radio 1 omgeturnd tot een semi-commerciële babbelzender, met dubbelpresentatie bij het Radio 1 Journaal, doorlopend nieuwsquizzen en vooral luchtige presentatie. Daarom stelt de presentator geen inhoudelijke, maar een lollige vraag. Even die andere insteek. Even wat gein om het zwijn. De zwijnen die langs de A28 moeten worden afgeschoten, kun je namelijk ook eten.
Wie kan nog het verschil horen of zien tussen de omroepen en de commerciële zenders? Ik niet. De commerciëlen doen wat ze moeten doen, de omroepen doen de commerciëlen na: zij willen ook entertainen. Televisie betekent ver kijken, maar bij de omroep zijn de programma’s steeds meer gericht op lachen om andere tv-stations, zoals ‘Zappservice’ en ‘De TV draait door’. Alles lijkt te doen om even een smiley los te maken bij de blije kijker.
Dat zou allemaal niet zo vermoeiend zijn als de omroepen daar af en toe een goed programma tegenover zouden zetten. Bijvoorbeeld als er verkiezingen zijn in Amerika. Dat is eens in de vier jaar, dus dat moet je vooraf kunnen plannen, zou je denken. Ik zag die nacht vier omroepprogramma’s die live vanuit de VS werden uitgezonden en allemaal een even verveelde uitstraling hadden, met saaie studiogasten en plichtmatige praat. Alleen Pauw en Witteman, vanuit Amsterdam, was in de vooravond toevallig even leuk, omdat Maarten van Rossem het aan de stok kreeg met een soort EO-dominee.
Voor het overige was de verkiezingsavond een soort zwijnenjacht zonder doel. Want wat ontbrak er bij al die electorale omroepkransjes? Een groot interactief uitslagenbord met binnenkomende resultaten, prognoses en overzichten van oude uitslagen. Verkiezingen zijn statistiek en analyse, dus daar moet je in investeren. Dat zou ook betaalbaar worden als je één gezamenlijk omroepprogramma zou maken in plaats van vier. Maar al deze omroepers zijn teveel met hun eigen praatjes bezig om verder te kunnen kijken dan hun eigen stukje zap-tv.
Bij mij thuis keken we daarom de hele nacht naar CNN, want die had het mooiste interactieve uitslagenbord en de meest gemotiveerde presentator: back to you, Wolf.
Robert Slagt