Slagtekst

Er zijn tijden van weinig nieuws, er zijn tijden van veel nieuws. Die schommelingen in nieuwsaanbod kunnen een bepaald bericht opeens enorm opblazen. Dat merkte Wijnand Duyvendak toen hij in augustus een boekje over zijn actieverleden publiceerde. Het boekje loopt erg goed, maar zijn kamerzetel is hij kwijt.

Waarom? Ten eerste omdat hij publiekelijk opschepte over zijn acties in de jaren ‘80. Die periode is bij een aantal partijen nog niet verwerkt, getuige het recente wetsvoorstel om kraken te verbieden. Maar de grootste fout van Duyvendak was dat hij zijn boekje uitbracht tijdens de komkommertijd. Er was geen nieuws, dus de media doken massaal op Wijnand. GroenLinks schrok er zo van, dat ze hem prompt lieten vallen.

Het kan ook gebeuren dat er zoveel nieuwsaanbod is, dat belangrijke zaken ondersneeuwen. Dat gebeurde in mei 1999 met het eindrapport over de Bijlmerramp. Na de hoorzittingen bungelden enkele ministers van het kabinet Kok. Maar vlak voor het slotdebat werden ze ‘gered’ door Hans Wiegel, die het gehele kabinet liet struikelen over de referendumwet. Het gevreesde slotdebat over het Bijlmerleed ging uit als een nachtkaars: het heropstarten van Paars II was belangrijker.

Wat de afgelopen week ondersneeuwde, was de toespraak van Barack Obama op de Democratische Conventie. Voor het eerst in de Amerikaanse geschiedenis werd een zwarte man genomineerd als kandidaat voor het presidentschap. Heel het land keek uit naar deze speech en Obama deed het, ondanks de grote druk, erg goed. Hij ging concreter in op zijn plannen en werd door links en rechts geprezen. Briljant was het zinnetje: ‘this election is not about me, it’s about YOU’. Daarmee greep hij blank Amerika bij de strot: durf jij mij, een zwarte man, te kiezen als president?

Een dag later kwam de publicitaire meesterzet van het kamp McCain: zijn running mate wordt een jonge vrouw! De media hapten gretig toe, want dit was pas echt nieuws. De memorabele speech van de zoon van Afrika werd in één klap tenietgedaan door de intrede van de dochter van Alaska.

Dat maakt deze presidentsverkiezingen zo interessant: het gaat niet alleen om de economie, maar om ras, geslacht én leeftijd. Lopen de democratische vrouwen die voor Hillary Clinton waren nu over naar Sarah Palin? Of zal Palin een onervaren miskleun blijken? En wat kan Joe Biden, de running mate van Obama, uitrichten? Hij leek op de Conventie nog wat onwennig, maar wellicht kan hij stemmen terugpakken van de Republikeinen: zijn kamerbrede glimlach doet namelijk denken aan die van Blake Carrington uit Dynasty.

Robert Slagt

This entry was posted on maandag, september 1, 2008 at 13:54 and is filed under Uncategorized. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.