Denkend aan Duitsland
zondag, oktober 3, 2010Wij hebben vroeger allemaal wel eens grappen gemaakt over Duitsland. Dat ijverige, bloedserieuze buurland dat in rustige tijden de hardste werker van de klas is en bij instabiliteit zijn hoofd volledig kan verliezen, met alle gevolgen van dien. Wij Nederlanders dachten altijd: wij zijn toleranter, pragmatischer, nuchterder, eerlijker. Beter ook. Wij weten hoe je met de maatschappij en de medemens, waar die ook vandaan komt, fair moet omgaan.
Dat was vroeger.
Inmiddels zie ik, denkend aan Duitsland, brede wegen zonder maximum snelheid door oneindige bossen gaan, warme bakkers met knapperige bruine broden, biertuinen met aardige vrouwen die veel glazen tegelijk kunnen dragen, vriendelijke en beleefde mensen die positief denken en zich kunnen beheersen. En politici die openlijk durven op te komen voor de minderheden in hun eigen land. En die weten wie er deugt - en wie er niet deugt.
Best een goed land, Duitsland.
Een Duitse krant noemde de toespraak van Wilders in Berlijn een hetzrede. En de minister van defensie vergeleek de Nederlandse politicus met een charlatan. Een oplichter die geen spat anders is dan Le Pen of Haider.