Adieu les années soixante
dinsdag, april 6, 2010Je kunt je heden ten dage afvragen hoeveel goeds de jaren zestig ons als samenleving gebracht hebben. Afgaande op de Franse schrijver Michel Houellebecq heeft de generatie van de Sixties, die ons losmaakte uit de truttige kerk en de verstikkende verzuiling, en ons de paden opjoeg van politieke confrontatie, bezielde kunst en seksuele vrijheid, voornamelijk aan zichzelf gedacht. De verworven vrijheid was slechts schijn, de parenavonden werden gevoed door geile mannetjes, de praatsessies waren om te kokken en het gezinsleven ging door alle belangwekkende happenings buitenshuis naar de kloten, zoals Houellebecq beschrijft in Elementaire deeltjes.
Soms vraag je je ook af door wie de jaren zestig dan wel werd gedragen? En hoeveel mensen aan deze revolutionaire omwentelingen daadwerkelijk deelnamen. Mijn ouders in ieder geval niet, en ik ken genoeg ouders van vrienden die thuis niet eens de Beatles hadden, terwijl ze toen rond de dertig waren. Ja, scheiden deden die ouders wel, tot verdriet van hun kroost, dat het al zo zwaar had omdat ze ’s zomers tegen hun zin op Franse naaktcampings vakantie moesten vieren.
Misschien kunnen we daarom beter van de années soixante spreken: want Frankrijk speelde een grote rol bij het holle vernieuwingsgevoel. Als vakantieland dat massaal werd ontdekt, als politieke hoofdstad van de revolte van 1968, en ook als plek om liefde, druiven en vergetelheid te plukken. Er kwam ook mooie troubadourmuziek vandaan, die beschaafder was dan de Engelse pop. En je had er, in tegenstelling tot smoggy Londen, heerlijk weer, goede wegen, prachtige auto’s en erg lekker eten.
Twee iconen van die bruisende années soixante zijn ons kortelings ontvallen, en beide heren dragen duidelijk Franse sporen: Ramses Shaffy en Hans van Mierlo. Twee knappe mannen uit het zuiden die hielden van de liefde en het goede leven. Twee heren vol idealen die er uiteindelijk weinig van bakten. Twee ijdele messieurs waarvan wij allemaal hielden, maar die vooral met zichzelf bezig waren. Twee alcoholisten ook – mais oui.