Rembrandt in Zomergasten
vrijdag, augustus 14, 2009Dit is een opiniërend stukje over een subjectief artikel in een tendentieuze krant, waar ik zelf een zeikerige abonnee op ben. Ik ben hier nog partijdiger dan anders, omdat in het subjectieve artikel een tentoonstelling wordt besproken waarvan ik de organisator ken en ik het bijbehorende boek heb gecorrigeerd. Dat u het vooraf even weet.
In De Volkskrant van vrijdag 14 augustus bespreekt in de kunstbijlage ene Wieteke van Zeijl de expositie The Complete Rembrandt in de Beurs van Berlage. Haar recensie is een goed voorbeeld van hoe het niet moet in de krant: eerst de expositie afzeiken omdat er alleen maar reproducties te zien zijn, vervolgens zeggen dat de expositie “eigenlijk heel interessant is”. De ‘volledigheid’ van Rembrandts werken in de Beurs van Berlage en het feit dat ze ‘op schaal’ te zien zijn, is ook prijzenswaardig. Kortom, ze is gewoon positief. Alleen: ze durft hiermee niet meteen in huis te vallen. Omdat ze denkt dat dit misschien niet journalistiek of - nog erger - niet smaakvol is.
“Een afbeelding is geen schilderij,” zegt mevrouw Van Zeijl. Maar ik zeg: een schilderij is ook een afbeelding, mevrouwtje. Wij mogen wel een kunstboekje kopen om de ‘interessante plaatjes’ van de meester thuis op de wc te bekijken, wij kunnen de hele dag online de Nachtwacht beschouwen, maar deze ‘plaatjeswereld’, gemaakt door een van de grootste schilders ooit, in een zaal bijeenzetten, dat is geen kunst. Of liever: dat is in haar ogen ‘niet-kunst’.
Rembrandt: he liked to watch.