Slagtekst

Het is sluipenderwijs gegaan en het zal niet iedereen zijn opgevallen, maar de laatste week is er nauwelijks nog nieuws te vinden over de volksopstand in Iran. Wekenlang domineerde de brede protestbeweging tegen de verkiezingsuitslag het nieuws. In alle talkshows zagen we Iraanse ballingen, dagelijks twitterden er vanuit Teheran berichten en video’s door, culminerend in het filmpje over de jonge vrouw Neda, die op 20 juni voor de ogen van de wereld door een scherpschutter werd gedood. Twee weken later lezen of zien we bijna niets meer over Iran. Hoe kan dat?
De eerste reden is de dood van Michael Jackson op 25 juni, die al het andere nieuws enkele dagen compleet overschaduwde. Ten tweede treden de Iraanse machthebbers niet alleen hard op tegen hun eigen bevolking, maar ook tegen de buitenlandse media. Die worden actief tegengewerkt en konden na de eerste week van de protesten nog nauwelijks hun hotel uitkomen. De meeste bewegende beelden die we hebben gezien van het geweld tegen de bevolking kwam van de bevolking zelf.
Dit cynische beleid van de regering is effectief gebleken: de gegevens over slachtoffers, demonstraties en arrestanten werden fragmentarisch. De onduidelijkheid over wat er gebeurde in de Iraanse steden nam toe, de westerse regeringen hielden zich stil (ze klaagden alleen over ambassadepersoneel dat werd opgepakt) en het nieuwsverhaal Iran bloedde langzaam dood. Deze week zag ik nog een laatste reportage op het ZDF: het was een terugblik op de gebeurtenissen sinds de verkiezingen van 12 juni. Is de opstand nu voorbij?

Publieke executie in Iran.

(more…)